Anciënniteit

In het arbeidsrecht speelt de anciënniteit van werknemers op diverse plaatsen een rol. Bijvoorbeeld bij het bepalen van de ontslagvolgorde bij het UWV of bij de berekening van de A-factor in de kantonrechtersformule.

Maar wat is nu anciënniteit? Volgens de Dikke van Dale is de letterlijke betekenis: rangorde naar diensttijd. Als we kijken naar de richtlijn van het UWV, de toelichting op de kantonrechtersformule en de jurisprudentie is op een aantal gebieden een duidelijk beeld te schetsen. Zo telt zowel bij het UWV als bij de berekening van de A-factor de anciënniteit bij een doorstart na faillissement niet door en geldt voor zowel het UWV als de kantonrechter dat zij bij een overgang van onderneming de anciënniteit bij de overdrager wèl meetellen.

Anders ligt het bij detacheringen of uitzendovereenkomsten bij een werkgever voorafgaand aan een rechtstreeks dienstverband. Het UWV neemt die tijd wel mee voor het bepalen van de ontslagvolgorde, voor de A-factor telt deze diensttijd niet mee.

Moeilijk en niet eenduidig wordt het in het geval van een korte onderbreking en bij een overstap naar een gelieerde partij.

Soms doet het zich voor dat een werknemer besluit naar een andere werkgever over te stappen, spijt krijgt en op het nest terugkeert. Wanneer in een later stadium alsnog wordt ontbonden, tellen dan de dienstjaren uit het eerdere dienstverband mee? De rechtspraak is niet eenduidig. Soms wordt bij een onderbreking van maar twee maanden al een geheel nieuwe start gegeven (daar was de werkneemster zelf vrijwillig weggegaan), soms worden de jaren na een onderbreking van vijf maanden toch gewoon meegeteld. Een duidelijke lijn is er niet te geven.

Een ander voorbeeld waarin kantonrechters verschillend beslisten is bij de Rabobank. Deze organisatie bestaat feitelijk uit allemaal op zichzelf staande coöperaties. Strikt juridisch behelst een overstap naar een ander filiaal dus een overstap naar een volstrekt andere werkgever. In die lijn heeft ook een aantal kantonrechters beslist; voorliggende dienstjaren telden niet mee bij vertrek bij het latere filiaal. Er zijn andere kantonrechters die zeggen dat de Rabobank één organisatie is, ieder onderdeel landelijk dezelfde bedrijfs-CAO heeft en er een gemeenschappelijke jaarrekening wordt gepresenteerd hetgeen voor die kantonrechters nu juist aanleiding was om dienstjaren bij eerdere filialen wel mee te tellen. Ook in deze situatie is dus niet op voorhand te zeggen hoe wordt omgegaan met anciënniteit.

In dit artikel is voor deze twee situaties helaas geen duidelijkheid te scheppen. De bedoeling is u er op te attenderen dat dit een niet te onderschatten probleem kan opleveren waar u op bedacht moet zijn. Het loont wellicht de moeite om in dergelijke omstandigheden de recentere jurisprudentie te bekijken en te bezien of u wellicht het voor u aantrekkelijke kanton kunt inschakelen.

Anciënniteit moet overigens niet worden verward met de ketenregeling, waardoor een vast dienstverband ontstaat wanneer meer dan drie tijdelijke contracten elkaar opvolgen of een reeks arbeidsovereenkomsten een periode van 36 maanden overschrijdt. De werkneemster uit het voorbeeld hierboven, die na twee maanden terug komt bij haar oorspronkelijke werkgever, zet de keten gewoon door omdat de onderbreking korter was dan drie maanden.

3 centimeter is ernstig!

Ongevallen gebeuren elke dag. En het kan iedereen, ook u, overkomen. De gevolgen vallen in de meeste gevallen mee. Maar u kunt pech hebben en verzwikte of gescheurde enkelbanden, gebroken tanden, pols-, heup- of kaakbreuken of zelfs hersenletsel of een dwarslaesie oplopen. Het kan zelfs leiden tot de dood.

Dit artikel gaat over scheefliggende of ongelijk liggende trottoirtegels en stenen in het wegdek waardoor de voetganger struikelt en valt. Bij een geringe verzwikking of een schaafwond op de knie en handen is de schade te gering om te verhalen. Maar andere voorbeelden liegen er niet om. Ze kunnen resulteren in tijdelijke of zelfs blijvende arbeidsongeschiktheid. Ofwel, het kan u immens in uw inkomen aantasten. Dan laten we de eventuele kosten van tijdelijke of zelfs blijvende hulp en verzorging maar terzijde. Ook de restpost, smartengeld, blijft onbesproken omdat die vaak in het niet valt bij de eerder genoemde schadeposten. Maar wanneer kan de schade nu eigenlijk verhaald worden en op wie?

Eerst moet bezien worden wie verantwoordelijk is voor de kwaliteit van het wegdek of het trottoir. Dat is de wegbeheerder en meestal is dat de gemeente waar de weg is gelegen. Vervolgens moet beoordeeld worden of het wegdek voldeed aan de eisen die men daaraan in de gegeven omstandigheden mag stellen. De eis wordt niet gesteld dat een trottoir altijd volledig egaal is. Maar dat wil nog niet zeggen dat de voetganger bedacht hoeft te zijn op grote hoogteverschillen. Maar waar ligt de grens tussen acceptabel en toerekenbaar fout?

De rechter oordeelde dat 3 centimeter of meer hoogteverschil "ernstig" is. De gemeente verweerde zich in zo'n kwestie (waar het hoogteverschil 4 a 5 centimeter was) bij de rechter met de stelling dat ze niet wist dat daar op die plek de boel scheef lag want dan had ze het meteen hersteld. Immers, na het ongeval heeft de gemeente het trottoir ook "meteen adequaat hersteld". De rechter oordeelde dat dit verweer alleen maar de stelling van het slachtoffer ondersteunde dat er sprake was van een gebrek aan het trottoir. Onbekendheid bij de gemeente met het gebrek betekent niet dat de gemeente niet aansprakelijk is voor gebreken in het wegdek. Vervolgens probeerde de gemeente het grootste deel van de schade toch weer af te wentelen op het slachtoffer wegens eigen schuld. Het slachtoffer zou onvoldoende hebben opgelet, het was in de buurt van haar woning en dus wist ze of kon weten dat het daar scheef lag. Tevergeefs.

Omdat de rest van het trottoir in de nabije omgeving goed was, hoefde het slachtoffer juist niet bedacht te zijn op een plotseling hoogteverschil. Het slachtoffer woonde er nog maar kort en ze liep een andere dan de gebruikelijke route. De gemeente (lees: haar verzekeringsmaatschappij) suggereerde nog dat het slachtoffer al wandelende in gesprek was en daardoor "niet de waakzaamheid had betracht die van haar verlangd kon worden". Ook tevergeefs want het bleek een niet onderbouwde suggestie.

Tot slot nog dit. Kijk veiligheidshalve waar u loopt, want voorkomen is beter dan genezen. Mocht het toch mis lopen, maak onmiddellijk meerdere foto's van het wegdek, liefst met een duimstok erbij om zodoende naderhand te kunnen bewijzen dat het gebrek 3 centimeter of meer en dus "ernstig" was. Te meer nu gemeenten vaak razendsnel het gebrek herstellen waarna u niet meer kunt bewijzen dat het hoogteverschil "ernstig" was.

Werkgeversaansprakelijkheid voor ZZP'ers aangescherpt

Wanneer ZZP'ers of freelancers schade lijden door onvoldoende veiligheidsmaatregelen, dan is de opdrachtgever daar verantwoordelijk voor. Dat besliste de Hoge Raad recent in een zaak van een ZZP'er die een been op de werkvloer verloor en het bedrijf aansprakelijk stelde voor zijn arbeidsongeschiktheid.

De werkgeversaansprakelijkheid strekt zich dus ook uit tot personen die buiten dienstbetrekking voor de opdrachtgever werkzaamheden verrichten in de uitoefening van diens beroep of bedrijf. Hiermee scherpt de Hoge Raad de zorgplicht van werkgevers bij bedrijfsongevallen verder aan.

De wet stelt al duidelijk dat nalatige werkgevers ook aansprakelijk zijn voor bedrijfsongevallen van personen die bij hen werken, maar elders in loondienst zijn, zoals uitzendkrachten. Dat is volgens de Hoge Raad dus nu ook het geval voor ZZP'ers die zonder arbeidscontract in opdracht werken.

Incassokosten per 1 juli aan banden

De Eerste Kamer deed recent het wetsvoorstel Normering buitengerechtelijke incassokosten af als hamerstuk. Daarmee komt per 1 juli een wettelijk maximum aan de incassokosten die bedrijven in rekening mogen brengen.

De wet beschermt zowel consumenten als bedrijven tegen buitensporig hoge incassokosten. Bij rekeningen onder de 2.500 euro mag ten hoogste 15 procent van dat bedrag aan vorderingskosten worden gerekend, met een minimum van 40 euro. Over de volgende 2.500 euro bedraagt de vergoeding maximaal 10 procent. Dit daalt verder naar 5 procent over de volgende 5.000 euro en tot 1 procent daarboven.

Versobering arbeidsvoorwaarden mag bij dreigend faillissement

Soms gaat het bedrijfsbelang boven het werknemersbelang. Dat geldt bijvoorbeeld bij een dreigend faillissement, als de werkgever fraaie secundaire arbeidsvoorwaarden eenzijdig wijzigt. Vergoedingen voor overwerk, dienstreizen en uitzendingen naar het buitenland worden bij een bedrijf in nood geschrapt. Een overgangsregeling vind de rechter wel op zijn plaats.

Een werkgever en een personeelsvertegenwoordiging (Pvt) hebben overeenstemming bereikt over een nieuw personeelsreglement. In dit reglement zijn onder andere de bepalingen over de overwerkvergoedingen bij uitzending naar het buitenland veranderd. In het reglement was al eerder een eenzijdig wijzigingsbeding opgenomen. Zo is de directie van het bedrijf gelegitimeerd in overleg met de Pvt wijzigingen aan te brengen, wanneer daar goede redenen aan ten grondslag liggen.

Verhuurder mocht inboedel huurder vernietigen na zaakwaarneming, huurder draait op voor hoge kosten

Is er sprake van zaakwaarneming door verhuurster die de inboedel van huurster na ontruiming van de woning heeft opgeslagen?

De vraag is verder of verhuurster haar zorgplicht heeft geschonden door de zaakwaarneming na verstrijken van daartoe gestelde termijn te beëindigen en de inboedel te laten vernietigen.

Beperking ziekteverzuim tijdelijke werknemers

Het kabinet wil uitzendkrachten en mensen met een tijdelijk dienstverband die ziek zijn, sneller aan het werk krijgen. Vanaf 1 januari 2013 worden mensen met een tijdelijk dienstverband die zes maanden ziek zijn, opgenomen in een ziektetraject. De hoogte en duur van de Ziektewetuitkering wordt afhankelijk van het aantal jaren dat iemand heeft gewerkt.

Werkgevers en het UWV krijgen een grotere verantwoordelijkheid om zieke, tijdelijke werknemers aan het werk te helpen. Werkgevers betalen voortaan ook een hogere premie als er meer mensen met een tijdelijk dienstverband in de Ziektewet (of WIA) komen.

Werkgever hoeft motieven ontslagnemende werknemer niet te onderzoeken

Een werkgever hoeft de motieven van een werknemer die ontslag neemt in principe niet te onderzoeken. Dat heeft Rechtbank Almelo onlangs beslist. De zaak betrof hier een hoofd salarisadministratie bij een onderneming. Zij nam ontslag, omdat ze naar eigen zeggen helemaal geen plezier meer had in haar werk.

Een maand nadat de vrouw ontslag had genomen liet ze echter weten dat dit niet serieus genomen moest worden. Ze zou overspannen geweest zijn toen ze ontslag nam. De werkgever zou zich geen goed werkgever hebben getoond door haar geestestoestand niet te onderzoeken en haar niet te informeren over de gevolgen van ontslag.

86-jarige vader trouwt in gemeenschap, vermogen daalt met miljoenen, zonen willen curatelestelling

Twee zonen vragen bij de kantonrechter onder curatelestelling van hun vermogende vader. De gemachtigde van betrokkene heeft in zijn verweerschrift aangegeven dat curatele een te zware maatregel is, en dat volstaan kan worden met bewind. De wettelijke gronden voor onder curatele stelling zijn een geestelijke stoornis en/of verkwisting.

Over die verkwisting gesproken. Door verzoekers is een summier vermogensoverzicht in het geding gebracht, dat niet inhoudelijk wordt betwist. Hieruit blijkt dat het vermogen van betrokkene exclusief vruchtgebruik 5.874.124 Euro bedroeg eind 2002, en dat dit 2.465.838 Euro bedroeg eind 2009.